तीन रूपैँया

(नेपालखबर.कममा साउन २२, २०७३ मा प्रकाशित)

टुइटरमार्फत बिहानै थाहा भयो। पेट्रोलको भाउ घटेछ, त्यो पनि दुइ दुइ रुप्पे। मन एकछिन फुरुङ्ग भो। तर त्यो दुई रूप्पे घटेपछि हुने दर सम्झेर एकैछिन मै सुरूप्पै भो। रू उनान्सय बाट रू सन्तानब्बे त हो नि। कत्ति न हो र? कार्यालय जाने समय भइसकेको थियो। सल्लाघारीबाट टेकुसम्मको बाटो समान्यतया मेरा लागि जम्मा बीस मिनेटको हो। तर घरबाट निस्कन अलिकति मात्र पनि ढिलो भयो भने कार्यालयसमयको जाममा परिन्छ। अनि त समय बीस मिनेटबाट डेढ घन्टा लाग्ने भइहाल्छ।

बाइक सुचारू गर्ने बित्तिकै तेलको डाँडी लुत्रुकै तलतिर लागेकोमा आँखा गइगो। अर्थात ट्यांकी खाली छ। भाउ बढ्ने हल्लाले हो कि के हो, हिजो पेट्रोल पम्पमा "छैन"वाला साइनबोर्ड झुन्डिएका थिए।  आज पनि उही त हो पारा। अब बाटैमा पर्ने भरपर्दो पम्पमा नै जानु पर्यो।

हाकिम (कथा)

बाह्रखरी.कममा प्रकाशित, २०७३ श्रावण २२ शनिबार

बिहानको १०.३० को समय । हातमा निवेदन बोकेर निर्देशकको कार्यकक्ष अगाडि पुगेको अनिल टक्क अडियो । समान्यतया ऊ हाकिमको कोठामा पस्नुअघि ढोका ढक्ढकाउने गर्दैनथ्यो ।निर्देशक भनेको कार्यालयको अभिभावक हो र अभिभावकको अगाडि पर्न डराउनु हुन्न र अनावश्यक शिष्टता भनेको चाकरी हो भन्ने ऊसको मान्यता हो ।

गजल १०४

हरेक जन्मदिनले भन्छ मेरो उमेर बढेको छ

हरेक दिन मलाई लाग्छ मेरो आयू घटेको छ