कति मिठो हुन्थ्यो सफर् हिड्न पाए हात् समाती ।
दिन् त कट्यो जसो तसो कसो गरी काटु राती ।।
बोली सुक्छ हात काम्छ तिमी सामु परेपछि ।
उफ्रिन्छ खै किन होला, बेस्सरी यो देब्रे छाँती ।।
कल्पनामै दुल्हा राजा बनी खुबै रमाएथें,
एक्लो पाएँ आँफैलाई, बिपना यो कस्तो घाती ।
हाँस्छौ, बोल्छौ पराई सँग, धुँवा उठ्या कँहा देख्यौ ।
मन मेरो जल्छ यँहा, कुरा खेल्छन नाना भाँती ।।
घाम छाँया दोधारे भो जीवन यो पिङ सरी ।
झुल्नै परे गलाको त्यो पोते बनी झुल्नु जाती ।।
१४ फाल्गुन, २०६६
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
ओ पहाडिन! तोहार हमार कौन कौन चीज मिलत है? मन मिलत है सोच मिलत है भविष्य कय योजना मिलत है नाहीँ मिलत है तो खाली ई नाम कय पिछे आय...
-
धर्ती आकाश भुल्छु, बादल बन्छु । सुख दुख भुल्छु, पागल बन्छु ।। पैताला र शिरको भेद भुल्छु । चालमा ताल दिन्छु, पायल बन्छु ।। सोच्छु एक थरी, हुन...
-
Beauty of bike ride is you get to stop where ever you like and enjoy the scenery. This time I got bored of K-town and was heading for Lumb...
-
To the one who when kept on land of choclate sees nothing but calories and more calories "Dear Sabin, As a rule, you are a fool when it...
-
एउटा सानो दुइ कोठे ढुंगाको भवनामा दुइवटा सरकारी कार्यालय र ती दुई कार्यालयका कुरूवा उनी र म । त्यही नाताले समय कटाउन हामी साथी हुनै पर्ने भय...
No comments:
Post a Comment