खै त माया

Pablo Picasso, Girl Before a Mirror. 1936.

उनिले सोधिन्  "खै त तिम्रो माया?"
मैले भनेँ  "ऐना हेर देख्नेछौ"
उनिले ऐना हेरिन् र भनिन्
"खै देखिएन त, ऐनामा त मात्र मेरो अनुहार देखियो"
म केही बोल्नै सकिन

(कथाको पाठः ट्युबलाइटहरू सँग् लभ नगर्नु :P)

पहिचान

मेरो पहिलो पहिचान
म एउटा जन्तु
त्यसपछिको पहिचान
म एउटा मानिस
त्यसपछि
म एक पुरुष
त्यसपछि......के हुँ?
अझै मैले
पत्ता लगाउन सकेको छैन

हाइवे हेरे पछिः अतिसम्मोदवर्धन

हाइवे हेरे पछिः 

- अतिसम्मोदवर्धन 

सर्वप्रथम म कुनै चलचित्र समीक्षक वा अझ भन्दा चलचित्रको उल्लेख गर्न लायक दर्शक पनि होइन । त्यसैले पाठकहरूले मेरो यस लेखोटमा अभिव्यक्त कुराहरूले समग्र नेपाली चलचित्रको तुलनात्मक मापदण्डलाई कुनै पनि रूपमा अभिव्यक्त गर्दैनन् भन्ने बुझिदिनुहोला । आजको मेरो “हाइवे” दर्शन, नितान्त मेरा वैज्ञानिक एवं कला संस्कृतिप्रेमी अग्रज समीरमणि दीक्षितको नेपाली चलचित्रलाई भेटी चढाऔं भन्ने आह्वानको पालना एवं र सहृदयी सूरज अर्यालको मित्रवत् प्रस्ताव (यसमा यातायात सुविधा संलग्न छ है! ) को फलस्वरूप थियो ।

Indian Ocean Live!!

I wasn't great fan of Indian Ocean until Peepli Live was released. When I heard their songs in that movie, I looked for their music albums and became their FAN instantly. When I saw Avas Karma's post about their performance in Kathmandu, I jumped off my chair. Got my passes from Indian Cultural center and asked my friends to company me. Sad to say it was only Santosh to join me in the hall.

Indian Ocean are an Indian rock band formed in New Delhi in 1990. They are considered to be the pioneers of fusion rock genre in India. The musical style of the band can be at best classified as fusion music. Some music critics describe the band's music as "Indo-rock fusion with jazz-spiced rhythms that integrates shlokas, sufism, environmentalism, mythology and revolution".

Indian Ocean comprise of:
Susmit Sen (guitar)
Amit Kilam (drums, percussions and vocals)
Rahul Ram (bass guitar and vocals)

Himanshu Joshi (vocals)

Tuheen Chakravarty (tabla and other percussion )

The evening was full of raw energy and my camera is always thirst for this..here are few snaps of them from tonight's concert.

हरियो चुरा (कथा)

आज अचम्म भयो ।

साँच्चिकै हुनु नसक्ने काम भयो ।

सामान्यतया मनले मायालाई कम्तीमा पनि आधा एक घन्टा कुर्न पर्थ्यो । आज त माया पहिले नै पुगीसकेकी रहिछ । मनले टाढाबाटै मायाको अनुहार नियाल्यो, कतै कुर्न परेकोमा रिस त छैन भनी । मायाको अनुहारमा मिठो मुस्कान थियो । मन ढुक्क भयो अनि हतार हतार पाइला चाल्यो माया तिर । 

नजिक पुग्यो अनि मुस्कुराउँदै बोलायो मायालाई  । मनलाई देखेर मायाको मुस्कान झनै उज्यालो भएर आयो । अँगालो नै हालुँला झै गरी हुत्तिदै आई मनको नजिक अनि गालामा विस्तारै प्याट्ट हान्दै भनिन् 

"कति कुराएको हँ? "

मनले केही बोलेन, उ एकटक हेरिरह्यो मायाको अनुहारमा । मायाको अनुहारमा आज विशेष चमक छ, यस्तो खुशी दुर्लभ हुन्छ मायाको आँखामा । आज पक्कै केही विशेष हुनुपर्छ ।

अचानक मायाको  आवाजले उसको तन्द्रा टुट्यो

"हैन कसरी हेरेको के? लाजै लाग्ने गरी... हिन भित्र क्याफेमा बसुँ..मलाई भोक लागेको छ "

=***=

क्याफेको एककुनामा रहेको सोफामा बस्ने बित्तिकै मायाले मनको हात च्याप्प समाई हाली । सामान्यतया भिडभाडमा नजिक बस्न पनि संकोच मान्ने मायालाई आज अप्ठेरो पनि लागेन । उसले आफ्नो दायाँ हात मनको काखमा राख्दै भनि

"मन हेर त मेरो हातमा...."

मनले मायाको हातमा आँखा पुर्यायो । मायाको हत्केला मेहँदीका रंगीन बुट्टाले कुँदिएका रहेछन् । मनका नजर एकछिन त्यहीँ अडिए । कालिगढले बडो जतन र मेहनतका साथ मन्दिरमा रहेको काठमा कुँदेका उत्कृष्टतम बुट्टा जस्ता कतै सिधा कतै घुमाउरा रेखाहरू मायाको हातमा बडो जतनका साथ कुँदिएका थिए । मनले ती बु्ट्टाहरूमा केही भेटाउन खोज्यो, प्रस्ट भएन उ । फूल जस्तो, फल जस्तो, विरुवा जस्तो, लहरा जस्तो..अल्मलियो मन ती बुट्टाहरुमा...

अन्तरवार्ता (कथा)

==============================

"जानम देख लो मिट गइ दूरियाँ..मै यहाँ हुँ, यहाँ हुँ, यहाँ हूँ यहाँ...."
केटोको मोबाइलमा हिन्दी फिल्मको एउटा रोमान्टिक गीतको रिंगटोन बज्छ
केटोले यसो नम्बर हेर्छ, हत्त न पत्त फोन उठाउँछ
"हेलो"
उताबाट केटीको आवाज "फोन उठाउन यत्ती बेर लाग्छ?"
"हेहेहे, रिंगटोन सुनेको नि"
"कता हो? "
यता उता हेर्दै " म 'फलाना' ठाउँमा"

उज्यालो (कविता)

मलाई जिस्काउँदै
मुस्कुराइ हेर्यौ 
मानौं जून उदायो
तिम्रो दुई आँखाहरू
झिल्मिल सितारा झै
चम्किए
एक्कासी
झल्मलायो मेरो अँधेरी मन

तिमी गएपछि पनि 
धेरै बेर
आकाश हेरी बसेँ
उस्तै जून र ताराको
प्रतिक्षामा
बादलले छोपेको आकाशमा
उज्यालो कसो गरि हुन्थ्यो र?

तिमी को हौ? तिमी के हौ? (कविता) - विक्रम सुब्बा

कविताः तिमी को हौ? तिमी के हौ?

कवि विक्रम सुब्बा, तस्विर साभारः जोतारे धाइबा

 

- विक्रम सुब्बा


तिमीलाई पहिलो चोटि देखेपछि
मेरा हराएका घाम जून भेटे जस्तो लाग्यो
तर तिमीले भन्यौ
यी त मेरा आँखा हुन्..


मेरो सपना पनि हराएको थियो,
हेर्दै लाँदा त्यो पनि तिमीमा भेटे जस्तो लाग्यो
तर फेरि तिमीले भन्यौ
यो त मेरो शरीर हो ..
मेरो आफ्नो फैलावट हो


मेरो संगीत हराएको थियो,
अचानक एक दिन
तिम्रो ढुकढुकीमा भेटेजस्तो लाग्यो
तर तिमीले प्रमाणसहित भन्यौ
यो त मेरो हृदय बोलेको हो


त्यसै गरी
मेरो खुशी पनि हराएको थियो
हेर्दै जाँदा त्यो पनि
तिम्रा ओठहरुमा अल्झिएको पाएँ
तर फेरि तिमीले भन्यौ
यो त मेरो मुस्कान हो

अब म के भनौं
अब म के सोचौँ
तिमी मेरो अमूल्य सम्पतिको थुप्रो हौ?
कि मेरो सानो देशको मेरो सानो झुप्रो हौ?
भन...भन...
तिमी को हौ? तिमी के हौ?

=================

कवि विक्रम सुब्बाको यो कविता त्यती बेला मन परेको थियो, जति बेला म कविता भनेपछि एक कोस पर भाग्थें । यस्तो छोयो मनमा कि अहिलेसम्म गढेर बसेको छ ।

कयौं ठेस लागोस् (गजल-७३)

जति बेला कालो मैलो बादलले आकाश घेरोस्
त्यही बेला घामले नि मलाई जिस्काइ देवोस्

ईश्वर खोज्दै मन्दिर मै धाएकोछु आजभोली
जो चै मेरो हुँदै हैन मन भित्र कहाँ भेटोस्


मन एउटै लाख करोड टुक्रा पारी छरेपछि
रातभरी एक्लै तारा गन्न गाह्रो किन नहोस्

ती आवारा गल्लीहरूमा फेरी एक्लै हिँड्न पाउँ
जहाँ मूलबाटोसम्म पुग्न कैयौं ठेस लागोस्