एसएलसी दिनेवित्तिकै छुट्टीमा मैले सुखसागर पुरा पढी भ्याएको थिएँ । त्यसले त मलाई पुरै नास्तिक बनायो, तर जीवन बुझ्ने तरिका पनि सिकायो । अहिले सम्म मैले बुझेको जीन्दगी यही हो ।)
कर्म गर फलको आशा नगर भन्थे ।
हात छन् ति तेरा भरमा नपर भन्थे ।।
चुनौती र बाधा कति आउँछ यहाँ ।
मुटु तेरो कमाई पर नसर भन्थे ।।
बेमौसमी फुल्ने सुन्दर् फुल तँ नै होस् ।
मुर्झाएर त्यसै भुइँ नझर भन्थे ।।
प्रकृतिले बनाएकी सबैलाई राम्रो ।
फरक देख्ने दोषी तेरो नजर भन्थे ।।
शरिर त्यो विलाई बाँकी रहन्न केही ।
दुनियाँलाई केही नदिई नमर भन्थे ।।
२०६६ चैत्र ७, शनिवार
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
आज अचम्म भयो । साँच्चिकै हुनु नसक्ने काम भयो । सामान्यतया मनले मायालाई कम्तीमा पनि आधा एक घन्टा कुर्न पर्थ्यो । आज त माया पहिले नै पुग...
-
ओ पहाडिन! तोहार हमार कौन कौन चीज मिलत है? मन मिलत है सोच मिलत है भविष्य कय योजना मिलत है नाहीँ मिलत है तो खाली ई नाम कय पिछे आय...
-
तिमी बिनाको जब रात आउँछ भित्तालाई नि खूब बात आउँछ मिठ्ठो लाग्दैछ मलाई यो जिन्दगी आजकाल तिम्रो, मात्र याद आउँछ आँखा खोलेर सपना बिच्का...
-
मैले हिँड्ने बाटोभरी कति भेटेँ चौतारो बसुन्जेल छहारीमा म उसको उ मेरो न म रोकिन्छु, न उ साथ हिँड्छ सँगै हिड्ने साथी छैन तर नि छैन एक्लो ...
-
It's fascinating to study people while roaming around Seoul city. Everyone of them is busy in themselves. But you'll always find p...
No comments:
Post a Comment