टाढा कहीँ यौटा रात कुरेको छ
तर आज विहान फेरी हाँसेको छ
फेरी पनि उही साथ पाएर होला
आखाभरी स्वप्न उस्तै सजेको छ
छल्किएका आँखाहरू साक्षी हुन्छन्
मन एउटा कपास बनि बाँचेको छ
मर्छन् अनि पलाउँछन् चिस्यानमा
पर्खाइमा कति मुना हुर्केको छ
निको हुँदै हुन्न घाउ थाहा भयो
दुखाइको नै बानी अब परेको छ
एकतारे
२०६८।०४।२६ गाइजात्रा
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
ओ पहाडिन! तोहार हमार कौन कौन चीज मिलत है? मन मिलत है सोच मिलत है भविष्य कय योजना मिलत है नाहीँ मिलत है तो खाली ई नाम कय पिछे आय...
-
धर्ती आकाश भुल्छु, बादल बन्छु । सुख दुख भुल्छु, पागल बन्छु ।। पैताला र शिरको भेद भुल्छु । चालमा ताल दिन्छु, पायल बन्छु ।। सोच्छु एक थरी, हुन...
-
Beauty of bike ride is you get to stop where ever you like and enjoy the scenery. This time I got bored of K-town and was heading for Lumb...
-
To the one who when kept on land of choclate sees nothing but calories and more calories "Dear Sabin, As a rule, you are a fool when it...
-
एउटा सानो दुइ कोठे ढुंगाको भवनामा दुइवटा सरकारी कार्यालय र ती दुई कार्यालयका कुरूवा उनी र म । त्यही नाताले समय कटाउन हामी साथी हुनै पर्ने भय...
No comments:
Post a Comment