सडकमा,
एक हुल भेडाहरू,
गन्तव्यतिर लम्कदैछन,
कुनै भावना, कुनै आक्रोश नराखी
चुपचाप लाम लाग्दैछन ।
चोकमा,
एक हुल चमेराहरू
बाटो छेकी बसेका छन्
चिच्याउँदै, उफ्रिँदै, विद्रोहको आगो बाली
राप तापी रहेका छन् ।
अनि सेतो दुलोमा,
अलि सानो हुल स्यालहरू
आराम फर्माउँदैछन्,
सिनो कुरेर, ढोकामा चुकुल मारी
सुख सुविधामा रमाउँदैछन ।
रातो खोपीमा,
एउटा म परेवा
सानो झ्यालबाट यी हुलहरू चियाउँदै बसेको छ,
साँझ गुँडसम्म कसरी पुग्ने भनी
चिन्ता गर्दै योजनामा डुबीरहेको छ ।
पुष २६, २०६६ आइतवार (नेपाल बन्द)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
ओ पहाडिन! तोहार हमार कौन कौन चीज मिलत है? मन मिलत है सोच मिलत है भविष्य कय योजना मिलत है नाहीँ मिलत है तो खाली ई नाम कय पिछे आय...
-
Beauty of bike ride is you get to stop where ever you like and enjoy the scenery. This time I got bored of K-town and was heading for Lumb...
-
अनिल घिमिरे @aakarpost दिपेश कोइराला @addkali
-
मलाइ अब मातेर सहरका गल्ली बाटाहरू नाप्नलाई कसैले रोक्न सक्दैन ! निश्चिन्त छु म मेरो साँसमा तिम्रो सुवास भेटाउने 'ब्रेथलाइजर' कुन...
-
बतास चल्दा जहाँ-जहाँ छेकिएको थियो ठिक त्यहीँ हाँगा सिधा देखिएको थियो त्यो प्रेमपत्र आगोले नि जलाएन आखिर "मन सागर हो" त्यसमा ...
ramro lekchhau.....keep it up.........
ReplyDeleteNice :)
ReplyDelete