Search This Blog

Thursday, January 26, 2012

बुढ्यौली

अनुहार भरि कोरिएका
जिन्दगीमा घुमाउरा बाटोमा हिँडेका
पैंतालाका डोबहरू
झिनो आशा जिन्दगीको
प्रतिक्षा छ अवसानको
चिताको रापमा सल्किएर मेटिनु अगाडी
न्यानो ताप्दै जिवनको

Posted by at
Labels: ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

Popular Posts

  • नटुंगिने रहर
    उनीलाइ जानु थियो, गइन् । के भयो र? मलाइ थामिनु थियो, रोकिएको छु । वाचा उनले पनि गरेकी थिइनन् आखिर ! कहाँ दोष दिन मिल्यो मैले ? जसो गरी उन...
  • गजल ९८
    हजार चोट सहेर उ हाँसे जस्तो गर्छ आकाश पाताल बीचको हद नापे जस्तो गर्छ अचानोले खुकुरीलाई प्रेम त गर्न खोज्छ हरेक चोटमा ती गोदना खोपेे जस्...
  • बन्छु
    धर्ती आकाश भुल्छु, बादल बन्छु । सुख दुख भुल्छु, पागल बन्छु ।। पैताला र शिरको भेद भुल्छु । चालमा ताल दिन्छु, पायल बन्छु ।। सोच्छु एक थरी, हुन...
  • लडेपछि उठ्नु
    हिड्नु अनि लड्नु, लडेपछि उठ्नु टुक्रा भएपनि, एक हुन जुट्नु रेखै रेखा जालो भरिएछ हात जालो विच किन हासोँ रेखा छुट्नु आसुँमात्र दिन्छ जमानाले स...
  • रमाइलो गजल
    जति जति काट्दै फाल्यो उति धेरै पलाउँछ । नकाटेर बसुँ भने झनै साह्रो चिलाउँछ ।। दिकदार लागेर म फँडानी जो गर्न खोज्छु । भन्छिन् उनी केटा तेरो ...