म के हुँ?

प्रश्नै प्रश्नको सांग्लोले जिवन बेरिएको रहेछ
बाँच्नलाइ जवाफ चाहिँदो रहेछ
प्रश्न देखि वाक्क लागेपछि
बाँच्नै देखि वाक्क भइदो रहेछ

अनि
लाग्छ वैरागी बनुँ, सबै छोडी हिँडु
हावाले सोध्ला फेरी " म के हुँ?"

अनि
लाग्छ हुलाकी बनुँ,  राम्रो खबर बाँड्दै हिडुँ
बिहानीले सोध्ला फेरी " म के हुँ?"


फेरी
लाग्छ यात्री बनुँ, बाटो खोज्दै हिडुँ
जिन्दगीले सोध्ला फेरी "म के हुँ?"

सुर्ती चुरोट खाने नै हो त?

चुरोट पिउनु हुन्छ?

सुर्ती, खैनी सेवन गर्नु हुन्छ??

यदि गर्नुहुन्छ भने अब होशियार हुनुहोस् । मिति २०६८ वैशाख २६ गते नै प्रमाणीकरण भएर कार्यान्वयनमा आईसकेको सूर्तीजन्य पदार्थ (नियन्त्रण र नियमन गर्ने) ऐन, २०६८ अनुसार सार्वजनिक स्थलमा सूर्तीजन्य पदार्थ सेवन गर्नेहरूलाइ नेपाल प्रहरीले हिजो (२०६९।०३।१३) देखि कार्यवाही शुरू गरेको छ ।

सबैभन्दा पहिले सूर्तीजन्य पदार्थ अन्तरगत के-के पर्दो रहेछ बुझौं ।

पैतालाको डोब

यात्रामा बाटो हराएको बेला
एक जोडी पाईलाको डोब भेटेँ
नियालेर हेर्दा ति डोब भित्र
केही बांगो, केही सोझो
रेखाहरू देखिए
ति रेखाहरू
मेरो हत्केलाका रेखाहरू जस्तै नै लागे

डोबहरू पछ्याउँदै जाँदा
केही फूलका बुटाहरू भेटिए
ती बोटका पात अनि फूल
सुकिसकेका रहेछन्

तर बिउ भने बाँकी रहेछ
त्यो बिज पलाउने छ
बर्षात पाए पछि
अनि फेरी रंगीचंगी हुनेछ
मैले हिँडेको बाटो पनि

Letting off steam with Abhaya & The Steam Injuns

My sister was asking since yesterday that if I'd go for a concert with her or not. I wasn't sure but I had nothing to do this friday evening so decided to go for a concert. I was checking out Facebook and I saw Fearless Abhaya's post about today's concert of her in Russian Cultural Center. Oh my God!! that was same  concert, I didn't spend much time to ask few of my friends to come along with me, and to add a fun it was free entry. So Me, Janak, Sarose and Bipin gathered outside Russian Cultural center. To our surprise, the watchman didn't allowed us to enter without the pass. We thought it was a free entry concert. That was partial true as we didn't  have to pay but we had to get a pass issued by the organizer, Indian Cultural Center. As we waited for my sister, the poor watchman showed some mercy to us and said that we can enter without the pass. We were about to return and he was the one rescued us. 

The concert started late. It was supposed to start at 5.30 PM sharp but they were almost hour late. There came Abhaya with a bang!! Janak had brought the Camera and It was fun Clicking! I wanted to post the picture tonight so asked him to lend me the memory card. And when he denied my request I instantly decided to bring my camera. When the band had a break, I ran (literally ran) for my camera, which i left at my shop at bagbazar. I ran from Kamalpokhari to Bagbazar and gathered my gears..and ran back again to the hall..

It was fun clicking and rocking together.. here are few snaps! enjoy and feel Abhaya Rocking you!!

उज्यालो बढे झै भयो आज झन् झन्

बेतुक ही बेतमलब हँस ले हम
क्यूँ ना हम इस लम्हे मे जी लें हम
चलो बाँट ले हम जिन्दगी
जरा आज यूँ कर ले
कहो क्या खयाल है??

कहिले विना खुशी, विना काउकुती, विना कुनै कारण हाँस्नु भएको छ??

भन्छन् नि खुशी खोज्दै बाँच्नु पर्छ, खुशी भएर बाँच्नु पर्छ । तर धेरैजसो मान्छे दुःखी भएरै बाँच्छन् । खुशी सुटुक्क आएर छोएर जाँदा पनि गुनासो रहन्छ तिनीहरूको, छोएर गएको खुशी किन सँगै रहेन भनेर । तिनीहरू जान्दैनन् यसरी छोएर जाने खुशीसँग रमाउन जान्यो भने यो फेरी फेरी आउँछ अनि सँधै साथ रहन्छ । मेरो मनको भने ठेगान छैन, कहिले यही धेरैजसोको भिडमा हराउँछ, कहिले धेरैजसो मध्य अपवाद बनेर खुशी भइरहन्छ त्यसै त्यसै ।

आज पनि यस्तै दिन आएको छ । किन खुशी छु, मलाई पनि थाहा छैन । विहान बाइक हुइँक्याउँदा हुइँक्याउँदै त्यसै मन प्रसन्न भएर आयो विना कारण । अफिस पुग्ने बित्तिकै पुरानो साथी समीरको फोन आयो । एक्लो जिवनको खुशीयाली अन्त्य गर्दै दाम्पत्य जीवनको चुनौती झेल्ने आँट गरेको रहेछ साथीले, अनि म चै साक्षी बनिदिनु पर्ने भयो । तर ठ्याक्कै त्यही दिन कार्यालयको प्रतिनिधित्व गर्दै एउटा सेमिनारमा जानु पर्ने भएकोले जान्न त भनेँ । फोन राख्या मात्रै थिएँ, अर्को साथीको निम्तो याद आयो  । भोली रातो मछिन्द्रनाथको  रथ लगनखेलबाट तानेर जावलाखेल लाने अरे, अर्थात भोलीको चार दिन पछि भोटो देखाउने, अर्थात सार्वजनिक विदा । लौ साथीको जन्त जाने त लेखेरै आएको रहेछ । मेरो जन्मदिनको दिन साथीले एउटा अर्को खुशी भेटाउने भयो । म त्यसै खुशी ।

ताराहरू

ति रातहरू पनि रात नै थिए
जब हामी दुइ
बेग्ला बेग्लै छतमा
ताराहरू गन्दै हुन्थ्यौं
गन्दा गन्दै हामीले गन्ती भुल्थ्यौं
अनि ती ताराहरू
गनेर  कहिले सकेनौं हामीले

अहिले पनि एक्लै यो छतमा
लम्पसार सुतेर ताराहरू गन्छु
अहिले गन्ती भुल्ने गरेको छैन
तरपनि
गनेर कहिले सकिएन ताराहरू
मैले एक्लै गनेर सकिएन यी ताराहरू
यो रात अझै पनि रात नै छ

खबर (कविता)

पश्चिम तिरको झ्यालबाट 
पर्दाको मसिनो पर्खाल पन्छाउँदै 
एउटा तातो हावाको लहर
कोठा भित्र पसेर
मेरो गालामा थप्पड हान्दै 
सुनाउँदैछ तिम्रो खबर

चित्र - विचित्र

एउटा रमाइलो साँझ, धरहराको फेदमा...केही रमाइला मनहरूको साथ

धरहराको फेदमै अस्ताउँदै अर्को एउटा तातो दिन

म त राम्री छु :)

ब्रो त टुइटराँ गइसक्यौ

कति फोटो खिँच्छ मोरो..

जोक्कर (कविता)

यस्सो.....
आफ्नो अनुहारमा
अनेक थरिका
रंग रोगन पोत्यो,
आफूलाइ जोकर बनायो 
अनि
ऐना हेर्दै हाँस्यो...
यसै त्यसै रमाइलो बनाइएको छ
यो जिन्दगी

Photo Source: http://www.kozoklix.com/tag/makeup/

कुन राम्रो ? प्रहरी, सशस्त्र वा सेना (ठट्टा)

(यो विशुद्ध हास्य प्रयोजनका लागि काल्पनिकतामा आधारित कथानक हो । अन्यथा लिएर गम्भिर हुन नपाइ :))
सेना, शसस्त्र प्रहरी, र प्रहरी बीच को सबभन्दा उत्कृष्ट भन्ने कुरामा बिबाद भएछ अनि प्रधानमन्त्रीले यो बिबाद सुल्झाउन एक किसिमको परिक्षा लिने विचार गरेछन " भोलिपल्ट उनले ३ वटा घना जंगलमा ३ वटा खरायो छोडेछन् अनि सेना, शसस्त्र प्रहरी र नेपाल प्रहरीलाइ एक-एक जंगलबाट खरायो खोजेर ल्याउन पठाएछन् |

सबैभन्दा पहिले प्रहरी आएछन, खालि हात | त्यस जंगलमा खरायो छोडेकै छैन भन्ने निष्कर्ष सहित |

दोश्रोमा शसस्त्र प्रहरी जंगलभरि खरायो नभेटे पछि बन नै डढाएर प्रफुल्ल मुद्रामा आएछन,

तेस्रोमा सेना एउटा निर्ममता पुर्बक कुटाइ खाएर थला परेको स्याल बोकेर आएछन र प्रधानमन्त्री सामु पेश गरेछन | स्याल पिडाले चिच्याऊँदै भनेछ, "हो हो हजुर, म खरायो हूँ, म खरायो हूँ |"

(जिमेल बज्जका ठूलेबाट साभार...)

उमेर र सपना

क्ररिब ४ वर्ष अगाडी कोरिएको यो गन्थन...
=======================
५ वर्षे सबिन
............

रसबरी, जेरी स्वारी,
स्कूल नजाने,
बासँग बाइकमा घुम्ने,

१० वर्षे सबिन
..............
मःम,
खेलौना मोटर, साइकल,
स्कूलबसमा घुम्ने,
टिफिन टाइममा चोर पुलिस, रेस्लिङ,

हुनेवाली र तिनका दाजु

मेरो बहिनी छैनन्, बहिनी र दाजु विचको माया कस्तो हुन्छ भन्ने पनि राम्ररी बुझ्न पाएको थिइन मैले । तर आज एउटा घटना पछि चै स्पष्ट भएँ, बहिनीका लागि दाजुहरूले के सम्म गर्दा रहेछन् । फिल्ममा, यथार्थमा देखिरहेको कुरा चै हो यो, एउटा दाजुले बहिनीलाइ लभ गर्ने केटोलाइ कहिले रूचाएन । आफ्ना हजार गर्लफ्रेन्ड होस्, बहिनीलाइ चै कुनै केटोले जिस्काउन सम्म पनि हुँदैन । दाजु मर्न मार्न तयार हुन्छन् ।