सोफाको लक्जरी

बिहान ६.३० बजे कक्षामा पुगिसक्नुपर्ने । अल्छीको काल म, अनि सँगै कक्षा लिने साथी पनि उस्तै । कक्षा शुरू भएको दोश्रो दिन मै दुवै मिलेर एकैचोटी निर्णय गरेका थियौं, बिहान नपढ्ने । साँझ ५.३० मा कक्षा शुरु हुन्छ, कार्यालय समय पछि ठिक्क हुने । घाटा एउटै । हरेक दिन हुने साथीहरूको रमाइलो जमघट छुट्ने भयो । तर केही दिन न हो भन्ने कुराले आफैलाई आस्वस्त पारेर हामी कक्षा लिँदै थियौं ।

आज कक्षा नहुने अरे भनेर हिजो थाहा पाउँदा खुब खुशी लागेको थियो । झटपट साथीहरूलाइ टुइटरमा डिएम गरियो । भोली ४ बजे आराधना क्याफे बागबजारमा भेटौं भनेर । सबैको सहमती पनि भएको थियो । आफ्नो ३.३० मै फुर्सद भइसकेको थियो । त्यै बेला ठ्याक्कै डाक्टर साहेबले फोन गरे । "यता त बबाल पानी पर्या छ, म त भिजेँ है । आज आइन्न ब्रो । "
अब पानी सँग भिडेर आउनुस् भनेर कर गर्नु भएन । तत्काल जुलु महाराजलाई फोन लगाइयो तर जवाफ उस्तै
"दाइ ठूलो पानी आउन लाग्याछ, आउन्न म त" । अब बाँकी ३ जना रहे । उनीहरू त आउलान् भनेर आश थियो ।

गजल ९६

Sad Clown by Steven Ponsford

भुलिएला पीडा सबै घाउ निको हुञ्जेलसम्म
चोट माथी चोट दिनु बरू खत बसुञ्जेलसम्म

विषले विष काट्छ भनि सुने थियो कसैबाट
विष माथि विष पिई रह्यो प्राण रहुञ्जेलसम्म

दिल जल्दा ओँठ चल्दा कान बन्द हुन्छन् अरे
मौनता यो मेरो तिम्रो रीस नमरूञ्जेलसम्म

भत्केको घरबाट निस्की जुलुसमा मिसिएँ म
भाग्य बैरी यो सतीको श्राप नहटुञ्जेलसम्म

खरानीले छोपी राख्नु कलिला ती पालुवाहरू
यो डढेलो रहने हो बतास चलुञ्जेलसम्म

#कैलालीकाण्ड
२०७२ भदौ ०७

Exploring the little world

I bought 100mm Macro Lens few months back and didn't had enthusiasm to use that. Finally decided to participate in a photowalk with friends and ended up with these photographs. 

Enjoy! (Click on the picture for larger view)

आगो, पानी, प्रेम (कविता)

शुरूवातमा
तिम्रो र मेरो प्रेम
आगो र पानी जस्तो
म एक थोपा,
तिमी एक फिलिङ्गो

एक ब्लगमा टुइटर फरर

आजकाल जुनसुकै पत्रिकामा टुइट छापिएको देख्नु भएको छ?
सामाजिक सञ्जाल चलाउनु हुन्छ?
अनि टुइटरको बारेमा उत्सुकता छ?
टुइटरमा आउनु भयो तर टुइटरको बारे केही मेसो पाउनु भएको छैन?
ल आउनुस्, टुइटर सिकौं ।

टुइटरमा एकाउन्ट बनाउन त सकिहाल्नु हुन्छ । टुइटरले वेलकम टू टुइटर भनेर एउटा अन्डाको तस्वीर राखेर तपाइँलाई संसारको भीडमा धकेलीदिन्छ ।

अब संसारसँग त भिड्न सकिन्न हेर्नुस्, हामी भिड्ने आफ्नै नेपाली दाजुभाइ, दिदीबहिनी सँग न हो । तसर्थ नेपाली टुइटर संसारमा बाँच्नु छ भने केही पदावली र त्यसको अर्थ जान्नु जरूरी हुन्छ ।

आउनुस् टुइटरका पदावली बारे जानकारी लिऔं ।

गजल - ९५

मालीले फूल टिपेर कोसेली दियो
उसलाई मौरीसँग दुश्मनी थियो

आफ्नो दुःख भन्दा के ठूलोे खोज्दैथेँ
त्यही बेला नौलाख तारा गनियो

घर कहाँ? (कथा)

कार्यकक्षमा एकाबिहानै एकजना अपरिचित व्यक्ति आइपुगे र सिधै सोफामा विराजमान भए ।

"भाइ नमस्कार म फलाना"
"अँ....नमस्कार सर, बस्नुस् न ।  "
"अनि भाइको घर चैं कहाँ?"
"कपिलवस्तु"
"ए कपिलवस्तु पो! कपिलवस्तु को कता? "
"अँ दक्षिण तिर पर्छ"
"दक्षिण कता?"
"हजुर पुग्नु भएको छ?"
"अँ भन्नुस् न "
"जवाभारी गा.वि.स. पर्छ"
"ए ए त्यो कता पर्छ?"
"चन्द्रौटाबाट कृष्णनगर जाने बाटोमा पर्छ"
"ए ए... चन्द्रौटासम्म पुग्या छु म । ५ वर्ष अगाडी नेपालगञ्ज गएको थिएँ बसमा, त्यहाँ चिया खान  रोक्या थियो"

गजल - ९४

के पो थिएँ म, के भएँ अहिले
अहिले म छु, के थिएँ पहिले

संसार देख्थेँ, आँखा खुल्ला थिए
आँखामा सपना पाल्ने गर्थे मैले

एकतारे सुनिनेछ बुझिनेछ
अरू साज थाक्ने छन् जहिले

गजल - ९३

तिमी हाँस्दै गरेको ठूलो तस्बीर अझै हासेकै छ
भलै निधार बीचमा त्यसको सीसा चर्केको छ

हाम्रो कोठामा जताततै धूलै–धूलो जमेको छ

जहाँ छुन्छु त्यहाँ तिम्रो नाम लेख्न मिलेको छ

(धन्यवाद विनु सुवेदीलाई, यो शेरको भावका लागि)

तिम्रा सबै सामानहरू यो कोठामा उस्तै नै छ
मात्र पात्रो फेरिएको छ, घडी घुमी रहेको छ

म आकाशमा जून हेर्छु त्यही जून मलाई हेर्छ
यो दूरीमा जून र मेरो चोखो प्रेम बाँचेको छ

जति हिँडे पनि पाईला पुग्ने छैन लक्ष्य सम्म
हरेक नयाँ दोबाटोमा गलत बाटो रोजेको छ

चलिरहेको जिन्दगी (कविता)

मेरो फेसबुकको दश बीस स्टेटस
टुईटरमा भ'को देश बनाउने बहस
अफिसमा बिजी भै छुटेको फोनकल
छुट्यो धेरै कफि याट सिभिल मल


कैले पूर्व कैले पश्चिम फेरि रहने प्लान
साँझ कसलाई भेट्ने?साथी या अन्जान
कुराकानी भने सँधै गरियो आकाशे
शायद धेरै छुटे होलान् साथीका बतासे

छोडियो दुईचार बर्थडे अनि पार्टी
सुनियो तिनैका अनेकौ घुर्की
मनले जता तान्यो उतै तिर लागियो
बीचमा केही स्टिक गाँजा नि तानियो

"नभेटेको धेरै भयो" भनि लगाईएका गफ
बहाना मिल्यो फेरि मौसम र ट्राफिक जाम
भेट्छु भनि गरिएका अनेक वाचा
आफै बन्द भए सम्भावनाका ढोका

यसरी बित्यो कति दिन अस्तव्यस्त
एकछिनमा सूर्योदय एकछिनमै सूर्यास्त
कति दिन भो, क्यालेन्डर नि हेर्या छैन
चल्ने जिन्दगी कुद्दैछ, ब्रेक वशमा छैन

* जावेद अख्तरको 'पिछले सात दिनोंमे' बाट एकदमै प्रभावित

एकतारेलाई थाहा छैन

हरिभक्तले न्यूरोडमा ढल्मलिदैं 

फुराएका गीत कहाँ होलान्?

लक्ष्मीप्रसादले मैतीदेवीमा धूँवा उडाउँदै 

कोरेका कविता कता होलान्?

एकतारेलाई थाहा छैन!

गजल ९२

न त अडाउँछ न त बहाउँछ लहर
घोप्टिएको डुङ्गालाई के छाल के बगर

जुन यात्रीले बाटोलाई अपनाउँछ
पाईला जहाँ रोकिन्छ, त्यही हो घर

समय मै आउनु जोगाउनु मलाई
म्याद हुन्जेल ओखती, गुज्रेमा जहर

पानीको कथा (कविता)

यो पानी
जति लहर बनी उर्लोस्,
जति बादल बनि उडोस्
धर्तीको गुरूत्व तोडी भाग्न सक्दैन
थोपाथोपामा टुक्रिएर बर्सिन्छ र
ठोकिन्छ यही धर्तीमा

आकाशे पानी र आँखाको पानी
दुवैको कथा उस्तै उस्तै ।

बालुवाको धागो (कविता)

नदी सँगको मायामा 

बगरबाट एक मुठ्ठी बालुवा 

मायाको चिनो भनि लिएर आएको थिएँ

घरसम्म पुग्दा हात त रित्तो भईसकेछ

हातबाट चुहिएको बालुवाको धागोले 

फेरि नदिसम्मै बाटो देखाउने रहेछ

प्रेम र गुलाब (कविता)

प्रेम गर्छु भनि
एउटा भाँच्चिएको गुलाफ
दिएर गयो कसैले
बडो जतनका साथ तिमीले
कपालमा सिङ्गार्यौ
फुलदानीमा सजायौ
ओईलिए पछि
अमर प्रेमकहानी लेखिएका किताबमा राख्यौ
फूल सँगै प्रेम भाँचियो, ओईलियो, सुक्यो, साँचियो
जे होस्!
तिम्रो मनमा प्रेम बाँच्यो

मैले पनि
तिमीलाई देखाउन भनि बँगैचा भरी
सात रङ्गका गुलाब फुलाएको थिएँ
न तिमीलाई निम्तो गर्न सकेँ
न तिमी कहिल्यै आफै आयौ

प्रेम त्यो किताबमा च्यापेको सुकेको गुलाबमा
अनि यो बगैंचामा हाँसेर फुलेको गुलाबमा
बाँचेको छ!
बाँचेको छ!!

अचार (कविता)

चट्ट मिलाएर टुक्रा पारिएको सिन्कीमा
अलिकति बेसारको सुनौलो रङ्ग
अलिकति नूनको टर्रो तरङ्ग
अलिकति खुर्सानीको आगो
अलिकति तोरीको चिप्लो
सबै मिसाएर पारिलो घाममा सेकाएपछि
पारदर्शी शिशीमा कैद हुन्छ
रङ्गीन अचार!

तिमीले दिएको अचारको शिशी
खोलेर चाख्छु हरेक दिन अलिअलि
यो अनौठो स्वादसँगै
आजकल जिन्दगी
हरेक दिन बडो स्वादिलो हुँदै गएको छ

pic courtesy: zappylily.blogspot.com