तिमीलाइ बोलाएपनि त्यो नाम लिइ चिच्याएको हैन ।
बर्बराउँछु त्यही नाम सधैँ, तर म बहुलाएको हैन ।।
निराकार बादल माझ हाम्रो सपना बुनीबस्छु म ।
दुइ परेली भेट्नै बिर्सन्छन्, तर म टोलाएको हैन ।।
रातो रंग मायाको लाउन खोजेको मनका भित्ताहरूमा ।
रंगीननै छ रहरहरू, बजारिया रंगले रंग्याएको हैन ।।
खै कस्तो शून्यता, खालीपनले सताइरहन्छ आजकल।
एकोहोरो कल्पनामा जीउने बानी, रहरले अपनाएको हैन ।।
Sunday, September 20, 2009 at 1:56pm
बर्बराउँछु त्यही नाम सधैँ, तर म बहुलाएको हैन ।।
निराकार बादल माझ हाम्रो सपना बुनीबस्छु म ।
दुइ परेली भेट्नै बिर्सन्छन्, तर म टोलाएको हैन ।।
रातो रंग मायाको लाउन खोजेको मनका भित्ताहरूमा ।
रंगीननै छ रहरहरू, बजारिया रंगले रंग्याएको हैन ।।
खै कस्तो शून्यता, खालीपनले सताइरहन्छ आजकल।
एकोहोरो कल्पनामा जीउने बानी, रहरले अपनाएको हैन ।।
Sunday, September 20, 2009 at 1:56pm
(दिपक के. खड्काको सम्पादन )
ReplyDeleteबोलाएको हुँ चिच्याएको हैन
बर्बराएको हुँ बहुलाएको हैन
दुइ परेलीबीच सपनाको पुल
नबनेको मात्र हो, टोलाएको हैन
भित्ता रंगिन छ तर यति जान
बजारिया रंगले रंगाएको हैन
आफै आएका मेरो रिक्तता भर्न
दीवास्वपन मैले अपनाएको हैन