आकाशको उचाँई छुने प्रयास गर्दै
अग्लिएका भवनरूको फेदमा फैलिएको,
पुतलीसडक...
त्यहाँ उभिएर हेर्दा
दूर क्षितिजमा देखिने
पहाड हाँस्दै थियो
सूर्यास्तमा
अनि गिज्याउँदै थियो
उसको हरियालीले
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
ओ पहाडिन! तोहार हमार कौन कौन चीज मिलत है? मन मिलत है सोच मिलत है भविष्य कय योजना मिलत है नाहीँ मिलत है तो खाली ई नाम कय पिछे आय...
-
कविताः तिमी को हौ? तिमी के हौ? कवि विक्रम सुब्बा, तस्विर साभारः जोतारे धाइबा - विक्रम सुब्बा तिमीलाई पहिलो चोटि देखेपछि मेरा ...
-
देशमा विकास हुँदैछ, देशको विकास हुँदैछ । अस्ती भर्खर एकजना हाकिमले नेपालीको घरघर उज्यालो पार्ने पवित्र उद्देश्यले छिमेकीसँग सोझै बत्ती खरिद...
-
विरहको शेर कोर्नु दिनरातको काम भयो "एउटा अर्को देवदास" आज मेरो नाम भयो रावण थियो बलवान वा भईन् सीता बेइमान पुर्पुरोमा हात राख...
-
My sister was asking since yesterday that if I'd go for a concert with her or not. I wasn't sure but I had nothing to do this frid...
भवनहरूको भवनरूको
ReplyDeleteसानो लाग्ने कर्दले च्याट्ट पारेजस्तो ब्यङ्ग्य भएको छोटोमा गजब कविता ।
ReplyDeleteब्लगको पेज तलमाथि सार्दा चैं अन्तरिक्षको यात्रातिर गएजस्तो लाग्ने , अलि मिलाए वेश होला ।
धन्यवाद दीपकजी, अहिले कस्तो छ त? :)
ReplyDeleteम नि यी भबनहरु देखेर अलमलिने काम गर्छु कता कता ! short and best!
ReplyDeletethanks :)
Delete