मेरो डाक्टर विरामी छ (गजल ७८)

यता दुख्यो उता दुख्यो दुःखको नै कहानी छ
म त सँधै छु विरामी मेरो डाक्टर विरामी छ

सपना किन्दा निद्रै गयो किनबेच भो अचम्मको
पत्थरको सिरान सित्तै दिने उही व्यापारी छ

काँध माथी पाइला राख्दै टाउकोमै टेक्ने भयो
माथी पुगी भन्दैछ उ, आकाश छुन त बाँकी छ

थाह पत्तो नपाएर आफ्नै घर सल्काएछ
खेलाउँदा आगो भन्थे यो मान्छे चै आँटी छ

सुकेका ती पातहरू चर्को हल्ला गर्दा रैछन्

मच्चिएको हावा हुरी पनि यिनको नै साथी छ

Cartoon Courtesy: Rajesh KC