अल्झेको जीवन , पछि हेरेँ माकुरा म नै हुँ ।
सफलता चुम्ने, सपना ती अपुरा म नै हुँ ।।
उकाली ओराली, सुस्ताउँदै आराम त गरेँ ।
यात्रा अप्ठेरो, बाटो छेक्ने टाकुरा म नै हुँ ।।
दौड रे जीवन, साथी सँगी सबै बढे अघी ।
सगैँ रमाएको, कहानी ती अधुरा म नै हुँ ।।
विगतका सबै पलहरू, सम्झना मिठो छ ।
आश ब्युँताउने, तस्विर ती मधुरा म नै हुँ ।।
निरस जीवन, मरभूमी झै भए, के भो र?
शीत विनापनी, पलाउने आकुँरा म नै हुँ ।।
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
उनीलाइ जानु थियो, गइन् । के भयो र? मलाइ थामिनु थियो, रोकिएको छु । वाचा उनले पनि गरेकी थिइनन् आखिर ! कहाँ दोष दिन मिल्यो मैले ? जसो गरी उन...
-
हजार चोट सहेर उ हाँसे जस्तो गर्छ आकाश पाताल बीचको हद नापे जस्तो गर्छ अचानोले खुकुरीलाई प्रेम त गर्न खोज्छ हरेक चोटमा ती गोदना खोपेे जस्...
-
During our hefty Summer session in Korea University, we were offered to visit either Busan Industrial zone or Jeju Island. Jeju won the c...
-
मालीले फूल टिपेर कोसेली दियो उसलाई मौरीसँग दुश्मनी थियो आफ्नो दुःख भन्दा के ठूलोे खोज्दैथेँ त्यही बेला नौलाख तारा गनियो
-
हिड्नु अनि लड्नु, लडेपछि उठ्नु टुक्रा भएपनि, एक हुन जुट्नु रेखै रेखा जालो भरिएछ हात जालो विच किन हासोँ रेखा छुट्नु आसुँमात्र दिन्छ जमानाले स...
No comments:
Post a Comment