मुस्कानको साघुँ (गजल - ७२)

विछोडमा बाटो छेक्न दुई धारा आसुँ थियो

तरि जाउ भनि फेरी मुस्कानको साघुँ थियो

आसुँ भन्दा याद प्यारा आँखा भरि सजि रहे

याद पनि आसुँ सँग सँगै बगी जानु थियो

अधर त मौन थिए नाम फेरी उही गुन्ज्यो

धड्कनको पुकारमा कहाँ मेरो काबु थियो

समयको घेरा तोडी डुब्दै थियो घाम पनि
विछोडको त्यो मौसममा कुनै कालो जादू थियो

भिड माझ खुबै खोजेँ मलाई घाउ दिनेहरू

शत्रु आफ्नो भेट भयो जब ऐना सामु थियो