फैल्यो यति धर्ती माथि देह अटेन
माथि सिँगो आकाशले शिर ढाकेन
चौध भुवन त्रिलोक नै विजय गर्यो
आफैँ हारी सक्दा पनि अहं थाकेन
भाग बन्डा कम हुन्छ सोचेर होला
आफन्तकै गला रेट्न पछि परेन
आफैँलाई सजाएर रमायो आफैँ
आफू भन्दा पर कुनै संसार देखेन
मुठ्ठी बन्द गरी जान मन कहाँ थियो?
आखिरमा कालसँग जोर चलेन
Thursday, September 16, 2010 at 1:15pm
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
जिन्दगी चल्दो छ । चल्नुको नाम गाडी । चल्नुको नाम जिन्दगी । खै कसले पैसा बनायो । बनाउने बेलामा त राम्रै सोचेर बनाएथ्यो होला, तर अहिले पैसाको ...
-
हिजो देखि नै मन ठाउँमा थिएन । अस्थिर । जिन्दगीमा के-के हुने हुने । घुमिफिरी उस्तै परिस्थिति बारम्बार आइदिने । पटक पटक भोगेपछि त बानी हुनु...
-
During our hefty Summer session in Korea University, we were offered to visit either Busan Industrial zone or Jeju Island. Jeju won the c...
-
पश्चिम आकाशबाट घामको लाली हराइसकेको थियो । खुला झ्यालबाट झिलिमिली तारा नियाल्दै साँझको योजना बनाउँदै थिए । ल्यापटप खोल्न हात के बढेको थियो, ...
-
धर्ती आकाश भुल्छु, बादल बन्छु । सुख दुख भुल्छु, पागल बन्छु ।। पैताला र शिरको भेद भुल्छु । चालमा ताल दिन्छु, पायल बन्छु ।। सोच्छु एक थरी, हुन...
No comments:
Post a Comment