धर्ती आकाश भुल्छु, बादल बन्छु ।
सुख दुख भुल्छु, पागल बन्छु ।।
पैताला र शिरको भेद भुल्छु ।
चालमा ताल दिन्छु, पायल बन्छु ।।
सोच्छु एक थरी, हुन्छ अर्को ।
सत्य कालो छोप्छु, आँचल बन्छु।।
रहरको चिता, बिसाउँ कहाँ?
आफू भित्रै लिन्छु, खाडल बन्छु ।।
सुख दुख ताल समयको,
थाप दुवै थप्छु,मादल बन्छु ।।
पलाउँछ आशा बाँच्ने फेरी,
मर्नु भन्दा बरू घायल बन्छु ।।
Wednesday, July 21, 2010 at 4:25pm
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
अब के? व्हाट् नेक्स्ट? समाजले सफलता भनेर ठहर्याएको एउटा मुकाममा पुगेर खुशी हुन पुगेपछि आउने मनोभाव बडो सकसपूर्ण हुने रहेछ । जिन्दगीमा अगा...
-
"चिया चिसो भो" सारा संसारको पीर एकतरफ, आमाको चिया चिसो हुने चिन्ता एकतरफ । बिहान बिहानै पाँच बजे चिया पकाएर खुवाउने आमालाई के थ...
-
तस्वीर : सन्तोष पोखरेल ट्विटरमा भर्खर एकजना नानी आएकी छन् । उमेरमा मभन्दा कम छिन् । उनको हिसाबमा धेरै कम, मेरो हिसाबमा अलिकता मात्र क...
-
नेपालीगजलडटकमको अङ्क १९ मा प्रकाशित
-
एकाबिहानै आँखा खुल्यो । छामछाम छुमछुम गर्दै छेवैमा रहेको मोबाइल समातियो र टुइटर खोलिहालियो । केही दिन अगाडी लेखिएको टुइटमा रिटुइट भएको नो...
No comments:
Post a Comment