सोध्छन् मेरा साथी, तँ किन पिउँदैनस्?
जिन्दगीको एउटा बेग्लै पाटो, किन जिउँदैनस्?
पिरै पिरको भारी बिसाउँदै चाखी हेर यो मात
दुख सारा भुलाउँदै लिइ हेर यसलाई साथ
म भन्छु अनि
हेर साथी हो, म पनि नमातिने त हैन
मेरो पनि भुल्ने बहाना नभएको त हैन
न ह्विस्कीको झमझममा,
न लोकलको रमरममा
म त मातिन्छु
अँगालोको आफ्नोपनमा
जब जब संसार देखि आतिन्छु
आफन्तको साथमा मातिन्छु
जब जब मनमा बढ्छ चिसोपन
रोज्छु आत्मियताको न्यानोपन
June 16, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
ओ पहाडिन! तोहार हमार कौन कौन चीज मिलत है? मन मिलत है सोच मिलत है भविष्य कय योजना मिलत है नाहीँ मिलत है तो खाली ई नाम कय पिछे आय...
-
हिजो देखि नै मन ठाउँमा थिएन । अस्थिर । जिन्दगीमा के-के हुने हुने । घुमिफिरी उस्तै परिस्थिति बारम्बार आइदिने । पटक पटक भोगेपछि त बानी हुनु...
-
सपनाका बोझ थाम्ने त्यही काख सिरान थियो बिसाएछु जीवन त्यहीँ जहाँ मेरो चिहान थियो अँधेरोमा खोजेँ खुबै ज्योतीका ति झिल्काहरू थाकि जब आँखा च...
-
ति रातहरू पनि रात नै थिए जब हामी दुइ बेग्ला बेग्लै छतमा ताराहरू गन्दै हुन्थ्यौं गन्दा गन्दै हामीले गन्ती भुल्थ्यौं अनि ती ताराहरू गने...
-
अनुहार भरि कोरिएका जिन्दगीमा घुमाउरा बाटोमा हिँडेका पैंतालाका डोबहरू झिनो आशा जिन्दगीको प्रतिक्षा छ अवसानको चिताको रापमा सल्किएर मेटिनु...
No comments:
Post a Comment