छल्की दिन्छ आँखाभरी, पिरतीको यो तिर्सना ।
झनै सुन्दर देखिन्छु म, नयन मोती भो गहना ।।
पाइलाको डोब मेट्दै भुलि हिँडे कता कता ।
छुटाउन चाहन्न म ज्यानै लिने यो मुर्छना ।।
ईन्द्रेणीको रहर गर्ने आँखा पनि कति सोखिन् ।
तर चश्मा फेर्दा पनि बेरंगी नै छ सपना ।।
काँडै काँडा छाम्दै हिँड्छु फूलै फूलको बगैँचामा ।
बसन्त नै छाउँदा पनि बिझाउने छ सम्झना ।।
April 29, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
ओ पहाडिन! तोहार हमार कौन कौन चीज मिलत है? मन मिलत है सोच मिलत है भविष्य कय योजना मिलत है नाहीँ मिलत है तो खाली ई नाम कय पिछे आय...
-
हिजो देखि नै मन ठाउँमा थिएन । अस्थिर । जिन्दगीमा के-के हुने हुने । घुमिफिरी उस्तै परिस्थिति बारम्बार आइदिने । पटक पटक भोगेपछि त बानी हुनु...
-
सपनाका बोझ थाम्ने त्यही काख सिरान थियो बिसाएछु जीवन त्यहीँ जहाँ मेरो चिहान थियो अँधेरोमा खोजेँ खुबै ज्योतीका ति झिल्काहरू थाकि जब आँखा च...
-
ति रातहरू पनि रात नै थिए जब हामी दुइ बेग्ला बेग्लै छतमा ताराहरू गन्दै हुन्थ्यौं गन्दा गन्दै हामीले गन्ती भुल्थ्यौं अनि ती ताराहरू गने...
-
अनुहार भरि कोरिएका जिन्दगीमा घुमाउरा बाटोमा हिँडेका पैंतालाका डोबहरू झिनो आशा जिन्दगीको प्रतिक्षा छ अवसानको चिताको रापमा सल्किएर मेटिनु...
No comments:
Post a Comment