पाईलालाई के थाहा छ र बाटो कहाँ जान्छ ।
यो त लाग्छ त्यतै तिर जता मनले लान्छ ।।
हिँड्दा हिँड्दै कदम मेरा अँधेरीमा अल्झे ।
उजेलीको आशा मारी थाक्न कहाँ मान्छ ।।
सुस्ताएका बटुवाको कुरा सुने हुन्थ्यो ।
अटेरी मन आफ्नो राजा आफूलाई नै ठान्छ ।।
जता गयो सपनाको ताँती पछि पछि।
आँखा चिम्ली हिँड्ने बानी ठक्कर अनेक खान्छ ।।
२०६७।०७।०१ आईतबार , एकादशी
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
ओ पहाडिन! तोहार हमार कौन कौन चीज मिलत है? मन मिलत है सोच मिलत है भविष्य कय योजना मिलत है नाहीँ मिलत है तो खाली ई नाम कय पिछे आय...
-
धर्ती आकाश भुल्छु, बादल बन्छु । सुख दुख भुल्छु, पागल बन्छु ।। पैताला र शिरको भेद भुल्छु । चालमा ताल दिन्छु, पायल बन्छु ।। सोच्छु एक थरी, हुन...
-
Beauty of bike ride is you get to stop where ever you like and enjoy the scenery. This time I got bored of K-town and was heading for Lumb...
-
To the one who when kept on land of choclate sees nothing but calories and more calories "Dear Sabin, As a rule, you are a fool when it...
-
एउटा सानो दुइ कोठे ढुंगाको भवनामा दुइवटा सरकारी कार्यालय र ती दुई कार्यालयका कुरूवा उनी र म । त्यही नाताले समय कटाउन हामी साथी हुनै पर्ने भय...
No comments:
Post a Comment