निस्सासियो मन् तड्पिरन्छ झन, केही उपाय छैन
जिवन छ जारी यो भन्दा भारी कुनै सजाय छैन
सागर झैँ थिए खहरे भए मेरा यी आँखाहरू
उर्लिदाँ लहर, विलायो बहार, बगे सपनाहरू
साँस छ उही, जीन्दगी उही, उस्तै हृदय छैन
कहानी उनै सम्झन्छु झनै बिर्सने बहानामा
कामना उस्तै गुन्जिन्छ सँधै मेरा यी प्रार्थनामा
दिलमा मेरो मायाको चिनो याद सिवाय छैन
संगीतः तुफान शान्त
स्वरः .....
१५ असार, २०६८
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
अब के? व्हाट् नेक्स्ट? समाजले सफलता भनेर ठहर्याएको एउटा मुकाममा पुगेर खुशी हुन पुगेपछि आउने मनोभाव बडो सकसपूर्ण हुने रहेछ । जिन्दगीमा अगा...
-
"नयाँ आउने सरहरू लाइनमा बस्नुस्, लाइन् नमिच्नुस् त" "यसका लागि नि लाइन बस्न पर्ने हो?" "हिजो अपरेसन गरेकाहरू लाइ...
-
महिनाको २० गते पुगेपछि मलाई लाग्छ म त क्षमाको भण्डार हुँ । जँहा जे गरेपनि, जसलाई बोले पनि सरी मागेर हैरान । अनि म पनि दानवीर कर्णभन्दा कम क...
-
मलाई बिहे मनपर्दैन । मैले यो भन्दा खेरि संसार रिसाओस् मतलब भएन, मेरी श्रीमति रिसाउनु भएन । खासमा मलाई बिहे मन नपरेको हैन । मन नपरेको भए ब...
-
एकाबिहानै आँखा खुल्यो । छामछाम छुमछुम गर्दै छेवैमा रहेको मोबाइल समातियो र टुइटर खोलिहालियो । केही दिन अगाडी लेखिएको टुइटमा रिटुइट भएको नो...
No comments:
Post a Comment