Tuesday, July 12, 2011
बरसातमा... (गजल -५३)
खडेरी सहेको विरुवा पो झुम्छ बरसातमा
साँचेर राखेको तिर्सना त्यो धुन्छ बरसातमा
पिरती गहिरो गाडेछ शायद विछोडले
टिपेर एक एक बूँद त्यो चुम्छ बरसातमा
जति नै जले पनि चाहना तापको छ आखिर
फर्किने घामको आश ज्यूँदो नै हुन्छ बरसातमा
दुखमा रमाउन जान्ने जीवन पो त जीवन
तेज हुरी सँगै रमाएर झन् झुल्छ बरसातमा
March 29, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
ओ पहाडिन! तोहार हमार कौन कौन चीज मिलत है? मन मिलत है सोच मिलत है भविष्य कय योजना मिलत है नाहीँ मिलत है तो खाली ई नाम कय पिछे आय...
-
जति डुब्यो, त्यती गहिरो जता तान्यो, त्यहीँ पहिरो पाइला चल्यो, धर्ती भास्सिन्छ भाग्य पापी, खन्छ खोइरो उडन खोजेँ, खोलेँ पखेटा जता हेर्यो, त्यत...
-
मानापाथी भरि हेरेँ, किलोधार्नी जोखी हेरेँ । सुखभन्दा दुखै बढी, आखाँबाट पोखी हेरेँ ।। कैले सँगै बगी हेरेँ, कैले तर्किएर बसेँ । आवेगको बा...
-
बोलाए हुन्थ्यो त म हाजिर हुन्थे सेवामा सम्झनै गरे हुन्थ्यो त मुस्कुराउँदै आउँथे यादमा तिम्रो र मेरो ईच्छा एकै भएपछि गुनासो के रह्यो ति...
-
How lonely can a person get in a big city? Among millions of people its hard to find friend. Here are few moment I captured during my ...
No comments:
Post a Comment