सुख दुःख अथाह यो बोकी हिँड्ने छाती छ
छाती भित्रै भरिएको हावा भने भारी छ
विहानीको रंगमा नि छैन कुनै उमंग
निधारको पसिनामा उसै पनि लाली छ
देख्नेले त हिलोमा नै कमल देख्छ फूलेको
धमिलेको आँखालाई चन्द्रमा नि दागी छ
खस्यो कठै ! बचेरो त्यो गुलेलीको प्रहारले
उसलाई लाग्थ्यो अझ आकाश नाप्न बाँकी छ
संसारको रित फेर्न रोक्यो छेक्यो कसले
जञ्जिर बेडी खोल अब हातमा नै चाभी छ
२२ असार २०६८
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Popular Posts
-
उनीलाइ जानु थियो, गइन् । के भयो र? मलाइ थामिनु थियो, रोकिएको छु । वाचा उनले पनि गरेकी थिइनन् आखिर ! कहाँ दोष दिन मिल्यो मैले ? जसो गरी उन...
-
हजार चोट सहेर उ हाँसे जस्तो गर्छ आकाश पाताल बीचको हद नापे जस्तो गर्छ अचानोले खुकुरीलाई प्रेम त गर्न खोज्छ हरेक चोटमा ती गोदना खोपेे जस्...
-
During our hefty Summer session in Korea University, we were offered to visit either Busan Industrial zone or Jeju Island. Jeju won the c...
-
I bought 100mm Macro Lens few months back and didn't had enthusiasm to use that. Finally decided to participate in a pho...
-
मालीले फूल टिपेर कोसेली दियो उसलाई मौरीसँग दुश्मनी थियो आफ्नो दुःख भन्दा के ठूलोे खोज्दैथेँ त्यही बेला नौलाख तारा गनियो
No comments:
Post a Comment